صبح که چشامونو باز می‌کنیم تا شب که چشامونو می‌بندیم صدها کار ریز و درشت انجام میدیم. یه سری کارهایی که انجام میدیم، دلیل خاصی ندارن. یه سریاشون باعث لذت‌بخشی به ما میشن و یه سریاشون ما رو به سمت یک هدف سوق میدن.

پاول دولان اومده یه کار خیلی باحالی کرده و یک مفهومی به نام
Pleasure Purpose Principle (PPP)
رو مطرح کرده
سه تا پی

اومده از طریق استعارۀ آونگ بهمون یه چیزجالب رو یاد داده.

یه آونگ رو در نظر بگیرید

یک سمت آونگ، لذت و یک سمت دیگرش، هدف قرار داره.
زندگی ما مدام بین لذت و هدف در نوسان هست.

وقتی زندگی، حالِ خوب رو به ما میده که بین این دو تا تعادل ایجاد کنیم.
دیدین یه وقتایی که خیلی زیاد دیگه خوش‌گذرونی می‌کنیم، حالمون خوب نیست؟

یا یه وقتایی که دیگه خیلی داریم روی هدفامون متمرکز میشیم و ظرف نیاز لذت در ما خالی میشه، باز حالمون بده؟

این حال و احوال دقیقا به خاطر عدم تعادل آونگِ زندگیمون هست.

یک نکته ی مهم که هدف و لذت یه چیز نسبی هست. ممکنه یه فعالیت برا من لذت باشه و برا تو هدف. پس همه اینا یه چیز شخصیه.

اینکه متوجه بشیم بین لذت و هدف در زندگیمون تعادل وجود داره یا نه

برای نمایش تصویری نمودارهاش می تونید از لینک زیر استفاده کنید

http://www.instagram.com/p/CiSev1eIL_m/