‌بعد اینکه بیرانوند مسیر توپ رو درست تشخیص داد و توپ توی دستش قرار گرفت… پنج ثانیه روی زمین دراز کشید، درست مثل مادری که نوزادش رو در آغوش گرفته…و چشماش رو بست… این لحظات برای همه شاید پنج ثانیه گذشته…
‌‌‌‌‌‌‌‌‌ اما برای بیرانوند شاید زمان به اندازه 12 سال کش اومد، از چهارده سالگی که به عشق فوتبال از خونه خارج شد تا سن 26 سالگی که به جام جهانی پا گذاشت… توی اون پنج ثانیه حتما بیرانوند روزها و شب های زیادی رو مرور کرد…شب بیداری، سختی و ….
‌
میدونید همه ما، یه روز یه جایی اون پنج ثانیه رو تجربه می کنیم، زمانی که چشمامون رو می بندیم و شب ها و روزهایی که با سختی گذروندیم رو مرور می کنیم…
‌
بعد توی دلمون میگیم:”ارزشش رو داشت”
‌
یه لحظه تصورش هم حال آدم رو عوض عوض می کنه😉